ЎГАЙ ОТАНИНГ «МУҲАББАТ»И
...davomi

yaxshi chiqadimi yoki yo'qmi
bu meni qiziqtirmas edi. Men
shunchaki o'z ishtiyoqim
uchun hozir shu ish bilan
mashg'ulman. Kimsasiz yo'l na
birorta uy ko'rinadi, na bir
sharpa, hech kim yo'q. Abror
yo'lda hech kim bo'lmagani
bois yaxshigina tezlikda
mashinani haydab ketar edi.
Shu alfozda taxminan o'n o'n
besh daqiqa yurganimizdan
so'ng, kutilmaganda
tormozning chiyillab
eshitilayotgan ovoziyu
mashina asfalt ustida sirpanib
to'xtashi va biz o'rindiqlardan
oldinga qarab siljib ketganimiz
o'zaro davom etayotgan
suxbatimizni bo'ldi.
- Tinchlikmi nima gap Abror?
( hammamiz birdaniga Abrorga
qarata shu savolni berdik )
- Kimnidir yoki nimanidir urib
yubordim!
- Nimani?
- Aniq bilmayman, oq narsa
edi!
Abrorning bu gapidan keyin
barchamiz mashinadan tushib,
mashina atrofidan 50 metr
radiusda tevarak atrofni
o'rgana boshladik, ammo hech
narsa topa olmadik.
- Abror menimcha qushni urib
yuborgan bo'seng kere!
- Bunday tezlikda qush aniq
o'ladi, esing joyidami oynani
qara hech qanday qon yo'qku,
oyna esa chiziq tortib qoldi, bu
nima ekanini bilmaymanu,
ammo juda ham qattiq ekanini
bilaman, qandaydir odamsifat
oq narsa, lekin odamdan
anchayin baland edi!
- Menimcha sen
charchagansan, kel yaxshisi
mashinani men haydab
ketaman?
- Mayli nima deseng shu lekin
men aqldan ozmaganman!
- Bilamiz Abror, bilamiz!
Shunday qilib biz yana yo'lga
chiqdik. Rulga esa Baxtiyor
o'tirdi, hamma negadir sukut
saqlab ketmoqda. Men ham
telefonimi joyiga qaytarib solib
qo'ydim. Shu tariqa qancha
vaqt yurdik bilmayman, uyga
ham yetib keldik. Bo'lib o'tgan
hodisadan hammaning
kayfiyati tushib ketgandi, hech
kim gapirmasdi,xattoki
hayrlashmay uyimizga
tarqaldik. Uyga kirdim,
charchagan bo'lsam ham
negadir uyqum kelmas edi. Alla
mahalgacha u yoq bu yoqga
ag'anab yotdim, baribir
foydasi bo'lmadi nima qilishni
bilmasdan, telefonimdagi
videoni kompyuterda montaj
qila boshladim. Videoni ancha
maxalgacha ko'rib o'tirdim,
keyin esa Abror rost
gapirganini tushunib yetdim.
Abror aytgan o'sha oq narsa
mening video tasmamda ham
muhrlanib qolibdi. Nima qilishni
ham bilmayman, tong otgach
men Abrorga qo'ng'iroq qildim.
Bolalar bilan to'plandik, nima
qilish haqida bosh qotira
boshladik, ko'p o'tmay,
domlaga borib bor gapni
aytishimiz haqida kelishib oldik
va kelishganimizdek qildik
ham.
- Bu videoni hech kimga
ko'rsatmanglar, telefonni esa
yo'q qilinglar!
- Nega domla, bu nima edi?
- Buni bilishinglar shart emas!
Domlaning bu gaplari va uning
nima ekani bizga
jumboqligicha qoldi. Domla
aytganidek, telefonimni suvga
tashlab yubordik, hech narsa
bo'lmasligiga hech kim kafolat
bera olmasdi. Ertasi kundan
boshlab esa hamma bilan
ko'ngilsiz voqealar sodir bo'la
boshladi. Birinchi bo'lib Abror
avtohalokatga uchradi, Odil
bilan esa qurilish maydonida
og'ir jarohat oldi, Baxtiyorni
ko'chada mashina urib ketdi va
vafot etdi. Men esa sirli halokat
sababli bir umr yurish baxtidan
ayrildim. Domlaning aytishichabu voqealarga o'sha video
sababchi ekan, yana bir
gapidan keyin yuragim to'xtab
qola yozdi bu hali boshlanishi...
Birinchi fasl o'z nihoyasiga
yetdi e'tiboringiz uchun
rahmat!!!